Στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του Περιοδικού Φωτογράφος που θα πραγματοποιηθούν στις 26, 27 & 28 του Μάη στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων, έχω τη χαρά να συμμετέχω με την έκθεση φωτογραφίας με τίτλο PLASEABO.
Tον λένε Βυθό, αλλά μοιάζει με Ανύψωση σε έναν Κοινό Ψυχικό Τόπο. Μια “χώρα” όπου οι υπόκωφοι ήχοι, τα πλάσματα, τα υπόγεια ρεύματα, έρχονται να εκφράσουν μέσα από εσένα τα αιώνια μυστικά που μας ενώνουν όλους.
Καθώς με χαϊδεύει το φως που διαθλάται, σχηματίζει γεωμετρικούς καταρράκτες που λούζουν έναν κόσμο, που μοιάζει με αυτόν που αναγνωρίζω μέσα μου. Έναν κόσμο που με ακολουθεί και στον ύπνο μου και με δένει μαζί του ένας υγρός ασημένιος “μίτος”. Και εγώ γίνομαι η Αριάδνη του, ψάχνοντας όλο και πιο βαθειά μέσα του, όλο και πιό “ψηλά” μέσα μου. Τον σέβομαι όσο την απόλυτη ελευθερία και βυθίζομαι στην αρμονία, στη γαλήνη, σ’ αυτό το αέναο παιχνίδι Σκιάς και Φωτός που θέλουν τόσο πολύ να αγαπηθούν. Δελφίνια, αστερίες, χελώνες, κοχύλια, μικρά και μεγάλα, άγρια και ήμερα, ακίνητα και ταχύτατα πλάσματα του βυθού, σας ευχαριστώ για όλα τα μοιράσματά σας, για την άηχη γλώσσα σας, που μιλά κατευθείαν στα πιό βαθιά υποσυνείδητά μου κομμάτια.
Εύχομαι οι είκονες των ματιών μου, που έγιναν “εκθέματα” να μπορέσουν να μεταφέρουν αυτό που είστε και είμαστε στον Κοινό Παγκόσμιο Βαθύ Κόσμο, που μοιάζει με ατελείωτο Ουρανό και αγαπημένη Γη συγχρόνως.
(Ευχαριστώ τον Γιώργο Βουζουλίδη που μετέφερε τα συναισθήματά μου σε γραπτό λόγο).
They call it Sea Bed but it feels like an Elevation. A common spiritual space. A realm where the hollow sounds, the creatures and the currents attempt to communicate with you their eternal secrets.
As the light refraction caresses me, it forms geometrical waterfalls which resemble to the world that I recognize in my soul. I transform as I am searching deeper with a higher consciousness. I feel afraid of being in a state of absolute freedom and I discover the remedy in harmony, tranquility and in the eternal game between Shadow and Light that urge to be joined.
Dolphins, a starfish, turtles, seashells, seals, small and big, still and swift underwater creatures, I feel grateful for your voiceless language that speaks straight to my deep unconscious self.
I wish the images, which were depictions of my eyes and finally transformed into exhibits, could transfer what you are what we all are to the Common Universal Deep World which simultaneously appears as boundless sky and beloved earth.